Dziedzictwo - siewcy, orędownicy, kreatorzy...

Prof. dr hab. JÓZEF KĄŚ - pracownik naukowy w Katedrze Historii Języka i Dialektologii Wydziału Polonistyki UJ. Problematyka jego badań naukowych koncentruje się wokół przeobrażeń współczesnych gwar ludowych oraz leksykologii i leksykografii. Autor książek: Wariantywność fonetyczna w mowie ludności wiejskiej obrzeży Krakowa , Interferencja leksykalna słownictwa gwarowego i ogólnopolskiego (na przykładzie gwar orawskich), Słownik gwary orawskiej . Współautor Słownika współczesnego języka polskiego , wydanego pod red. B. Dunaja, współautor (z B. Lewandowską) Pieśni z Orawy, współautor (również z B. Lewandowską) Wesela orawskiego dawniej i dziś (2010). Autor Ilustrowanego leksykonu gwary i kultury podhalańskiej, którego 2 pierwsze tomy (z planowanych 10) ukazały się w roku 2015. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Językoznawczego. Wykłada na letnich obozach gwaroznawczych na terenie Suwalszczyzny, organizowanych przez prof. Barbarę Falińską (PAN).
Profesor Józef KĄŚ jest jednym z najwybitniejszych współczesnych polskich dialektologów. Poza imponującym dorobkiem językoznawczym w postaci słowników, monografii i artykułów jest też opiekunem wielu młodych badaczy, doktorantów. Swoim studentom przekazuje wartość jaką stanowi rodzima kultura i tradycja. Zaszczepia w nich pasję do badań terenowych i dokumentacji dziedzictwa kulturowego na własnym terenie. Pod jego kierunkiem zostało napisanych kilkadziesiąt prac licencjackich, magisterskich oraz dysertacji doktorskich z zakresu dialektologii.
Profesor Józef KĄŚ, oprócz pracy naukowej, utrzymuje ścisłe związki z regionem. Uczestniczy w przedsięwzięciach kulturalnych. Od wielu lat społecznie zasiada w komisjach oceniających konkursy i przeglądy gwarowe, m.in. w Przeglądzie Młodych Recytatorów i Gawędziarzy im. Andrzeja Skupnia-Florka w Białym Dunajcu. Jest wykładowcą wielu seminariów i warsztatów dla instruktorów zespołów folklorystycznych, także tych organizowanych przez Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu.

ANTONI KROH (Krzyż Małopolski oraz Medal Gloria Artis) - etnograf, historyk kultury, literat, tłumacz prozy słowackiej i czeskiej. Jest wybitnym szwejkologiem, przetłumaczył kilkadziesiąt tomów prozy czeskiej i słowackiej. Jako etnograf pracował w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem, a następnie w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu. Wtedy dał się poznać jako doskonały organizator konkursów i wystaw współczesnej rzeźby ludowej Karpat Polskich, czego dowodzą także jego publikacje książkowe na ten temat. Współpracował z księdzem Edwardem Nitką, twórcą słynnego ośrodka rzeźby i malarstwa w Paszynie koło Nowego Sącza. Wspólnie z Barbarą Magierową przygotował w Nowym Sączu cztery duże wystawy, które były wydarzeniami ogólnopolskimi, m. in. wystawę „Tradycje Sokolstwa Polskiego”, której patronem honorowym był Prezydent Kaczorowski, a która była pierwszą w wolnej Polsce, bardzo obszerną prezentacją niezwykłego dorobku Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. Nadal współpracuje z Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu oraz z Małopolskim Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowy Sączu, biorąc udział jako ekspert w wielu projektach. Antoni KROH to humanista o wielkiej wiedzy, szczególnie interesujący się społecznymi, politycznymi i kulturowymi dziejami Europy środkowo-wschodniej, wnikliwie analizujący rzeczywistość. Jego szczególne zainteresowania to także współczesny język polski ze wszystkimi jego odmianami, a szczególnie - polszczyzna mówiona, będąca dokumentem epoki. Jest osobą o niepospolitej pasji twórczej, umiejącą z dystansem, a równocześnie ciepłem, spojrzeć na ludzi i zdarzenia.

Odznaczeni Odznaką Honorową ZASŁUŻONY DLA KULTURY POLSKIEJ

WALERIA CUDEK (Lachy od Dobrej) - choreograf, instruktor, dokumentator kultury ludowej Ziemi Szczyrzyckiej, społecznik. Wieloletni kierownik i opiekun artystyczny Zespołu Regionalnego SZCZYRZYCANIE i Dziecięcego Zespołu regionalnego MALI SZCZYRZYCANIE, dla których przygotowywała liczne scenariusze programów, za tematy obierając obrzędy i zwyczaje ludowe oparte na miejscowej tradycji. Nadal działa w Stowarzyszeniu ZWIĄZEK SZCZYRZYCAN, m.in. współredagując książki: „Piękna jest Szczyrzycka Ziemia” i „Pieśń szczyrzycką echo niesie”. Pracuje również nad wydaniem zbioru pieśni szczyrzyckich w gwarze. Pani Waleria Cudek nieprzerwanie bierze udział w pielęgnowaniu oraz organizowaniu życia kulturalnego na terenie Szczyrzyca. Służy pomocą merytoryczną przy opracowaniu materiałów o kulturze ludowej swojej Małej Ojczyzny, udziela wywiadów studentom, słuchaczom seminariów i kursów folklorystycznych. Jest jedną z najbardziej zasłużonych osób dla regionu Lachów Szczyrzyckich. Nagrodę odbierze córka Pani Walerii - Halina Matykiewicz.

TOMASZ ĆWIKOWSKI (Górale Łąccy) - wieloletni tancerz Regionalnego Zespołu Pieśni i Tańca GÓRALE ŁĄCCY, jeden z głównych inicjatorów powstania w Łącku oddziału Związku Podhalan. Obecnie pełni funkcję prezesa tego Oddziału. Popularyzator kultury tego regionu, swoją postawą i zaangażowaniem na rzecz ochrony tradycji zasłużył sobie na wysokie uznanie i szacunek w lokalnym środowisku, zwłaszcza wśród młodego pokolenia, dla którego stał się wzorem do naśladowania. Jest pomysłodawcą wielu inicjatyw, które promują region górali łąckich, a jednocześnie integrują środowisko góralskie: m.in. „Zodusków muzykanckich”, comiesięcznych mszy świętych w kościele parafialnym w Łącku w oprawie góralskiej. Jego praca w zakresie kształtowania świadomości regionalnej u młodego pokolenia a także starania na rzecz zachowania rodzimego dziedzictwa, zasługują na najwyższe uznanie.

HALINA DUDA (Krakowiacy Zachodni) - animator kultury, działacz społeczny, propagator kultury Krakowiaków Zachodnich. Jest absolwentką 3. edycji Studium Folklorystycznego organizowanego przez Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu. Od lat podejmuje wiele inicjatyw mających na celu ochronę, dokumentowanie a także promowanie lokalnych tradycji. Założycielka Zespołu Folklorystycznego DULOWIACY, członkini a jednocześnie przewodnicząca KGW w Dulowej. Na swoim terenie organizuje cykliczne warsztaty dla dzieci i młodzieży, zaznajamiając najmłodsze pokolenie z lokalnymi tradycjami. Jest także jedną z inicjatorek powstania Zespołu Folklorystycznego TRZEBINIANIE w Trzebini oraz zorganizowania Wojewódzkiego Przeglądu Folklorystycznego Regionu Małopolski, który przyjął nazwę „Pawie Pióro”. Z jej inicjatywy zostały zrekonstruowane stroje ludowe Krakowiaków Zachodnich z okolic Trzebini. Halina Duda jest osobą bezinteresowną, pełną pasji i zaangażowania w działaniu.

JULIAN KOWALCZYK (Górale Spiscy) - historyk, etnograf, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, regionalista, redaktor lokalnych pism, prezes regionalnych stowarzyszeń, emerytowany nauczyciel i dyrektor szkoły. Od ponad 30 lat zajmuje się dziejami i kulturą ludową Spisza, zarówno jako pedagog, autor publikacji o tematyce regionalnej, jak i członek Związku Polskiego Spisza, Związku Podhalan, Lokalnej Grupy Działania - Stowarzyszenie Rozwoju Spisza i Okolicy. Umiejętnie wykorzystuje lokalny potencjał, aktywizuje i integruje mieszkańców tego regionu. Zawsze popiera i angażuje się w przedsięwzięcia mające na celu edukację, szkolenia lokalnej społeczności w formie wykładów, zajęć, warsztatów o różnej tematyce. W swoim dorobku ma szereg publikacji i artykułów na temat kultury Spisza. Jest inicjatorem słynnego i najważniejszego w regionie przeglądu spiskiego folkloru pod nazwą „Śpisko Watra”. W osobie Juliana Kowalczyka, połączenie olbrzymiej wiedzy, odpowiednich predyspozycji do zarządzania, uzdolnień redakcyjnych, determinacji do działania z duszą animatora i miłośnika folkloru, zasługuje na szczególne wyróżnienie.

Ks. dr STANISŁAW KOWALIK (Górale Łąccy) - absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie oraz Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Wychowany w regionie o silnych tradycjach kulturowych, już jako dziecko wstąpił do dziecięcego zespołu regionalnego MAŁE ŁĄCKO w rodzinnej miejscowości, a w czasach licealnych był tancerzem Regionalnego Zespołu Pieśni i Tańca GÓRALE ŁĄCCY. Od niedawna został proboszczem parafii w Ochotnicy Górnej. Zarówno w tej parafii, jak i w poprzednich aktywizował lokalne środowisko, zachęcając do powrotu do tradycji, uczestnictwa w nabożeństwach w ubiorach regionalnych. Od ponad dwóch lat jest kapelanem wszystkich oddziałów Związku Podhalan działających w Diecezji Tarnowskiej, a ostatnio został mianowany kapelanem Zarządu Głównego Związku Podhalan w Polsce. Ponadto jest kapelanem Międzynarodowego Festiwalu Dziecięcych Zespołów Regionalnych ŚWIĘTO DZIECI GÓR w Nowym Sączu, gdzie podczas odprawianej mszy, ubrany w góralski ornat, posługując się gwarą, daje przykład i świadectwo silnej tożsamości regionalnej.

STEFANIA BOGUMIŁA KOWALSKA (Pogórzanie) - tancerka, choreograf, specjalistka z zakresu folkloru tanecznego regionu Pogórza, konsultantka ruchu folklorystycznego, a także hafciarka i koronkarka. Absolwentka Studium Tanecznego w Gdańsku. Swoją pasję związaną z tańcem realizowała jako członek zespołów folklorystycznych, a następnie - jako choreograf zespołów dziecięcych i dorosłych na terenie Pogórza Gorlickiego. Jest współautorką wydanej w 2014 roku publikacji książkowej „Tańce i pieśni Pogórzan” pod red. Henryka Kusia, która jest pionierskim podręcznikiem dla instruktorów i animatorów w regionie. Współpracuje z Małopolskim Centrum Kultury SOKÓŁ jako wykładowca tańca 3. i 4. edycji Studium Folklorystycznego przy Małopolskim Centrum Kultury SOKÓŁ. Jest autorytetem i fachowcem z zakresu folkloru tanecznego regionu Pogórza, pedagogiem, potrafiącym w umiejętny sposób przekazać i zaszczepić w młodych ludziach szacunek do tradycji własnego regionu.

JÓZEFA KUCHTA (Górale Podhalańscy) - regionalistka, instruktor i kierownik zespołów regionalnych, animator życia kulturalnego, dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Łopusznej. Od wielu lat działa rzecz ochrony i popularyzacji tradycji regionu Górali Podhalańskich oraz na rzecz rozwoju kultury góralskiej na terenie gminy Nowy Targ. Koordynuje, wspiera, doradza zespołom regionalnym działającym na tym terenie. Z jej inicjatywy powstały w kilku miejscowościach szkółki muzyczne. Od 1989 roku pełni funkcję Kierownika Zespołu Regionalnego MALI ŁOPUŚNIANIE, dla którego opracowuje programy artystyczne, zawsze uwzględniając najstarsze zwyczaje i obrzędy oraz lokalne tradycje. Jest inicjatorką wielu imprez o zasięgu gminnym, a sztandarową, organizowaną pod kierownictwem Józefy Kuchty, jest Konkurs Potraw Regionalnych, którego owocem jest wydanie 5 cennych zbiorów „Góralskiej książki kulinarnej” - przepisów najstarszych potraw regionu. Jej pasja i działalność na rzecz aktywizacji społeczności lokalnej sprawiły, że dzieci, młodzież i dorośli twórczo uczestniczą w życiu wsi i miejscowych wydarzeniach kulturalnych.

WANDA SZADO-KUDASIK (Górale Podhalańscy) - poetka, bibliotekarka, działaczka regionalna. Członek Zarządu Głównego Związku Podhalan - od 1999 Członek Honorowy. Jej główne zainteresowania to literatura, etnografia, regionalizm. Przez całe swoje dojrzałe życie była związana ze szkolnictwem. Ponadto śpiewała i tańczyła w zespole regionalnym ŚWARNI. Prowadząc zajęcia pozalekcyjne, opiekowała się szkolnymi zespołami góralskimi w Nowym Targu. Przez wiele lat była kierownikiem artystycznym zespołu regionalnego ŚWARNI. Dbając o zachowanie najstarszych zwyczajów Podhala, opracowywała liczne programy, przygotowywała scenariusze.
Jako poetka sporo pisze i publikuje, językiem literackim i gwarą podhalańską. Jej wiersze weszły już do kanonu poezji regionalnej i repertuaru uczestników konkursów recytatorskich. Wielokrotnie nagradzane były w prestiżowych konkursach poetyckich. Wanda Szado-Kudasik jest ponadto autorką wielu artykułów publikowanych w „Podhalu”, „Podhalance”, „Dzienniku Polskim”, „Tygodniku Podhalańskim”. Od wielu lat zasiada w jury wielu konkursów poetyckich.
Całe życie poświęciła poezji, śpiewowi, tańcowi oraz pracy z młodzieżą. Z tą ostatnią odbyła setki spotkań, pokazując, jak piękny użytek można robić zarówno z języka literackiego, jak i z gwary. Ciepła osobowość autorki zawsze skupia szerokie grono słuchaczy.

HENRYK KUŚ (Pogórzanie) - specjalista od szeroko pojętego folkloru Pogórzan, znawca, rekonstruktor i propagator stroju ludowego, założyciel, wieloletni instruktor i kierownik Zespołu Regionalnego POGÓRZANIE z Gorlic. Dzięki żmudnej, badawczej i dokumentacyjnej pracy ocalił od zapomnienia cząstkę dawnej, tradycyjnej kultury pogórzańskiej ziemi. Opracował pełne projekty i warianty strojów pogórzańskich w oparciu o eksponaty muzealne, wywiady i ikonografie. Dokonał pierwszego źródłowego opisu tańców Pogórza gorlicko-jasielskiego i rozpropagował te tańce w kraju i za granicą poprzez szkolenia i publikacje m.in. w „Leksykonie Tańców Polskich” pod red. dr Grażyny Dąbrowskiej. Henryk Kuś to także juror wielu komisji oceniających zespoły i widowiska, konsultant ruchu folklorystycznego, wykładowca licznych seminariów i warsztatów szkoleniowych, autor widowisk plenerowych - regionalnych i ogólnokrajowych. W 2014 roku ukazała się publikacja książkowa „Tańce i pieśni Pogórzan” pod jego redakcją, będąca kompendium wiedzy na temat regionu, muzyki, stroju i tańca ludowego Pogórza. Pomimo kłopotów zdrowotnych wciąż wykazuje sporą aktywność jako członek komisji artystycznych i konsultant zespołów regionalnych.

PIOTR LULEK (Zagórzanie) - absolwent pierwszej edycji Studium Folklorystycznego organizowanego przez Wojewódzki Ośrodek Kultury w Nowym Sączu, muzyk, regionalista. Wieloletni kierownik i instruktor zespołu regionalnego KASINIANIE-ZAGÓRZANIE z Kasiny Wielkiej. Z pasją zajmuje się odtwarzaniem i dokumentowaniem folkloru Górali Zagórzańskich. Prowadzi etnograficzne badania terenowe, zbiera opisy dawnych zwyczajów i obyczajów. Owocem tych działań jest wydana ostatnio książka jego autorstwa pt. „Zagórzanie. Tradycja, muzyka, taniec”, która przybliża doroczne zwyczaje i obrzędy Zagórzan, a także charakterystyczne dla regionu melodie i tańce. Piotr Lulek od ponad 30 lat organizuje na swoim terenie przeglądy kolędnicze, stwarzając możliwość konfrontacji najlepszym grupom z regionu. Współpracuje z Małopolskim Centrum Kultury SOKÓŁ jako konsultant, wykładowca na kursach i seminariach dla instruktorów zespołów regionalnych. Jego działania na polu ratowania resztek zagórzańskiej kultury są ogromne i wciąż przynoszą efekty.

JÓZEF STASZEL (Górale Podhalańscy) - z zawodu pedagog, inżynier, z zamiłowania regionalista, założyciel i instruktor kilku zespołów góralskich. To również znakomity skrzypek ludowy - prymista wielokrotnie nagradzany na konkursach i festiwalach folklorystycznych. Na szczególne podkreślenie zasługują osiągnięcia Józefa Staszla jako lutnika. Wykonał około 50 egzemplarzy skrzypiec dla zespołów folklorystycznych i orkiestr filharmonicznych. Całą swoją aktywność zawodową i działalność społeczną związał z Nowym Targiem, gdzie poświęcił się też pasji - krzewieniu kultury regionalnej. Razem z żoną Marią zainicjowali powstanie sześciu zespołów regionalnych: ŚWARNI, TURLIKI, MALI ŚWARNI w Nowym Targu, MANIOWIANIE w Maniowach, WATRA w Bańskiej Wyżnej, Zespół im. Stanisława Bafii w Bańskiej Niżnej. Silnie związał się z Zespołem Regionalnym MALI ŚWIARNI, którego do niedawna był kierownikiem. Prowadzone przez niego zespoły folklorystyczne osiągały i nadal osiągają wysoki poziom artystyczny i merytoryczny. Józef Staszel swoją działalnością spowodował duże ożywienie na Podhalu i zainteresowanie ruchem regionalnym. Nadal uczy tradycyjnego muzykowania, właściwego noszenia stroju ludowego, przekazuje ludową obyczajowość taneczną młodym Podhalanom.
Wciąż realizuje misję edukacji w dziedzinie kultury ludowej i jest aktywnym działaczem Związku Podhalan, w którym przez dwie kadencje był Prezesem Zarządu Głównego.

STANISŁAWA SZEWCZYK (Górale Podhalańscy) - regionalistka, folklorystka, poetka ludowa, animatorka życia kulturalnego. Założyciel, kierownik i choreograf zespołu regionalnego im. Ludwika Łojasa z Łopusznej, dla którego napisała wiele scenariuszy programów opartych na lokalnych tradycjach regionu. Swoją pasję, zamiłowanie do tradycji kultury góralskiej skutecznie przekazuje członkom zespołu jak również swoim dzieciom. Jest także autorką scenariuszy do nagrań telewizyjnych, tomiku poezji zatytułowanego: „Syćkiego po krapce” oraz pozycji książkowej „Wierse i zabawy lo dzieci”. Znajdują się w niej wiersze autorki oraz spisane przez nią zabawy i gry dziecięce dawnej wsi podhalańskiej. Stanisława Szewczyk przyjaźniła się z wybitnym filozofem ks. prof. Józefem Tischnerem, a zespół im. Ludwika Łojasa wziął udział w nagraniu cyklu programów dla Telewizji Polskiej „Siedem grzechów głównych po góralsku” oraz „Historia filozofii po góralsku według ks. Tischnera”.
To, co Stanisława Szewczyk robi dla kultury Podhala, wynika z jej potrzeby serca oraz troski o zachowanie i przekazanie dziedzictwa ojców. Jej praca, w dużej mierze społeczna, zasługuje na szczególne wyróżnienie.

ZENON SZEWCZYK (Lachy) - doktor językoznawstwa, filolog i ekonomista; absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz ekonomii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Zawodowo związany z sądecką oświatą oraz samorządami miasta i powiatu nowosądeckiego. Od trzech kadencji jest radnym powiatu nowosądeckiego.
Podczas studiów filologicznych zainteresował się językoznawstwem historycznym i dialektologią, czego wyrazem są jego pierwsze publikacje: Uwagi o ewolucji gwary podegrodzkiej, Uwagi o ewolucji gwary sądeckiej, O pochodzeniu nazw miejscowych gminy Podegrodzie i okolic, Chleb nasz powszedni czyli kuchnia Lachów Sądeckich. Zwieńczeniem prac nad językiem stała się wydana w 2014 roku praca naukowa - Słownik gwary Lachów Sądeckich - wyjątkowe i ważne osiągnięcie polskiej dialektologii lat ostatnich. Ten opracowany zgodnie z wymogami nowoczesnej leksykografii słownik, stanowi szczególnego rodzaju dobro narodowe, dokumentujące ważną część dziedzictwa kulturowego regionu, w którym autor utrwalił dla następnych pokoleń oryginalne dziedzictwo językowe i kulturowe Lachów Sądeckich.

MARIA WANICZEK (Górale Spiscy) - regionalistka, poetka, animatorka kultury, działaczka na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i upowszechniania tradycyjnego folkloru spiskiego. Nauczyciel, pedagog, emerytowany dyrektor szkoły podstawowej w Niedzicy, były dyrektor gminnego ośrodka kultury w Łapszach Niżnych. Będąc nauczycielem, tworzyła i konsekwentnie realizowała autorskie programy edukacji regionalnej w szkołach podstawowych. Była współzałożycielką zespołu regionalnego CZARDASZ, którym kieruje do dziś. Dla jego potrzeb zgromadziła repertuar pieśni, opracowała wiele programów choreograficznych i kilkanaście scenariuszy widowisk o tematyce obrzędowej. Zorganizowała zajęcia nauki gry muzyki spiskiej na skrzypcach, co zaowocowało działającymi obecnie kapelami dziecięcymi i młodzieżowymi. Zainicjowane przez nią projekty folklorystyczne, jak na przykład przegląd „Spiskie Zwyki”, na stałe wpisały się do kalendarza ważnych imprez regionalnych. Twórczość poetycka pani Marii, kilkakrotnie publikowana, to wiersze pisane spiską gwarą, podejmujące tematykę miłości do ziemi, patriotyzmu, uroków regionu, tradycji.
Jest postacią charyzmatyczną, a jej pasja i zamiłowanie do kultury tradycyjnej zasługuje na najwyższe uznanie.

BRONISŁAWA ZIMOWSKA (Lachy) jest osobą, która całe swoje życie poświęciła na kultywowanie tradycji regionu Lachów Podegrodzkich. Wielki talent artystyczny, umiłowanie regionu i kultury ludowej wyniesione z domu rodzinnego uczyniły z niej prawdziwą skarbnicę wiedzy na temat autentycznej kultury lachowskiej. Od 1937 roku była tancerką zespołu regionalnego PODEGRODZIE, z którym pracuje do dziś, służąc radą i pomocą przy tworzeniu programów artystycznych, opracowywaniu obrzędów. Swoją wiedzę o kulturze i tradycji lachowskiej wielokrotnie przekazywała na antenie polskiego radia i telewizji, dzieliła się nią z uczniami i studentami etnografii prowadzącymi badania terenowe. Była także konsultantem zespołów regionalnych LACHY i SĄDECZOKI. Jest autorką wielu scenariuszy do przedstawień i sztuk teatralnych. Pod jej kierunkiem działały grupy teatralno-taneczne w Gminnym Ośrodku Kultury w Podegrodziu oraz przy Szkole Rolniczej w Podegrodziu. Jest żywą skarbnicą wiedzy o kulturze Lachów Podegrodzkich.

Odznaczeni Odznaką Honorową Województwa Małopolskiego KRZYŻ MAŁOPOLSKI

KRZYSZTOF BODZIONY (Lachy) - absolwent trzeciej edycji Studium Folklorystycznego organizowanego przez MCK SOKÓŁ, dyrektor gminnego ośrodka kultury w Podegrodziu, radny powiatu nowosądeckiego, niestrudzony popularyzator kultury w środowisku gminy i poza nią. Jeden z pomysłodawców i założycieli Stowarzyszenia Lachów Sądeckich - do dziś pełni w nim funkcję wiceprezesa. Z jego inicjatywy zorganizowano Powiatowy Przegląd Gawędziarzy Ludowych "Lachoskie Godonie" oraz wydano książki opisujących zwyczaje podegrodzkie. Zainspirował utworzenie na terenie powiatu Szkółek Muzykowania Ludowego, których obecnie pracuje blisko 30. Jego praca doprowadziła do powstania świetlic - filii GOK w Naszacowicach, Mokrej Wsi, Brzeznej - Litaczu i Podrzeczu. Jest członkiem i kierownikiem zespołu regionalnego PODEGRODZIE, któremu poświęca się bezgranicznie. Ze swoim talentem wokalnym jest jednym z jego filarów i solistów. W 1985 roku utworzył grupę wokalną PODEGRODZCY CHŁOPCY, która osiąga liczne sukcesy. Od kilkunastu lat pasjonuje się dokumentowaniem kultury Lachów. Zbudował prywatny mały skansen, w którym odtworzył tradycyjną podegrodzką zagrodę KUBALÓWKĘ, gdzie podczas lekcji z folklorem zaznajamia zwiedzających z lokalnymi tradycjami. Jest bardzo zaangażowany w pracę z młodzieżą i dziećmi, a dzięki jego pasji życie kulturalne gminy kwitnie i doskonale się rozwija.

JÓZEF BRODA (Górale Śląscy) - genialny multiinstrumentalista, budowniczy instrumentów ludowych, charyzmatyczny pedagog, emerytowany nauczyciel. Muzyki tradycyjnej uczył się od największych mistrzów swojego regionu, gra przede wszystkim na instrumentach dętych - trombicie, gajdach, okarynie, piszczałkach, fujarze sałaskiej, a także skrzypcach. Podziw wzbudza grą na liściu. Zainteresowaniami wykracza daleko poza muzykę ludową. Często bierze udział w przeróżnych projektach muzycznych z udziałem artystów profesjonalnych, jako solista czy muzyk sesyjny. Jest niezrównanym twórcą, animatorem i popularyzatorem tradycyjnej kultury. Prowadzi warsztaty muzyczne i obrzędowe dla dzieci oraz zajęcia ze studentami i nauczycielami, gdzie uczy wsłuchiwania się w naturę. W latach 70. na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie prowadził warsztaty i wykłady monograficzne. Ponadto na antenie I programu Polskiego Radia współtworzył "Źródełko" - audycję dla dzieci poświęconą folklorowi. Od 2004 w piśmie "Panorama Śląska" ukazywały się jego felietony pt. "Rozmowy z Brodą". Zbiór swoich myśli zawarł w książce "Łapanie chwili" . Od 1992 r. związany jest z Międzynarodowym Festiwalem Dziecięcych Zespołów Regionalnych ŚWIĘTO DZIECI GÓR w Nowym Sączu, jako reżyser koncertów i główny kreator niepowtarzalnego klimatu tego festiwalu.

MARIA BRYLAK-ZAŁUSKA - absolwentka Katedry Etnografii i Etnologii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Po studiach pracowała jako etnograf w muzeach skansenowskich Polski południowej, a w latach 1970-2005 w Sądeckim Parku Etnograficznym. Jest współautorką założeń merytorycznych tego skansenu i autorką koncepcji aranżacji wnętrz i zagród muzealnych. Członek Stowarzyszenia Muzeów na Wolnym Powietrzu w Polsce. Jej główne zainteresowania zawodowe to ludowa kultura materialna Karpat i Podkarpacia, kultura ludowa Łemkowszczyzny oraz problematyka skansenowska. Ma w dorobku publikacje na powyższe tematy - m.in. książki: „Maziarska wieś Łosie”, „Strój Lachów Sądeckich” (współautorstwo ze Zdzisławem Szewczykiem), liczne artykuły w pracach zbiorowych. Od lat współpracuje z Małopolskim Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu, gminnymi ośrodkami kultury oraz stowarzyszeniami regionalnymi w powiatach sądeckim, limanowskim i gorlickim, a także (nadal) z Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu, będąc konsultantem, jurorem przeglądów folklorystycznych i prowadząc wykłady dotyczące etnografii Karpat i Podkarpacia na seminariach i warsztatach edukacji regionalnej. Jest autorytetem dla młodego pokolenia folklorystów.

JULIA DOSZNA (Łemkowie) - wybitna pieśniarka pochodząca z Bielanki; niestrudzona animatorka łemkowskiego życia kulturalnego. Występuje z koncertami w całej Polsce,  na Ukrainie i w kilkunastu krajach Europy oraz Ameryki Północnej. Uczestniczy w wielu festiwalach, spotkaniach i przeglądach. Organizuje liczne warsztaty śpiewu, spotkania edukacyjno-artystyczne w szkołach i na letnich obozach młodzieży. Jej zasługą jest utworzenie dziecięcego zespołu wokalnego WERETENO. Jako pieśniarka słynie z fascynującego głosu i niezwykłej osobowości. W estradowym repertuarze ma ludowe pieśni liryczne, religijne i obrzędowe. Jej dorobek fonograficzny to blisko dziesięć płyt. Julia Doszna zajmuje się również poezją, przekładami literackimi, publicystyką, działalnością bibliofilską oraz fotografiką. Od 2014 roku współpracuje z lutnistą Antonim Pilchem, z którym zapisała „Kolbergowskie pejzaże znad Sanu”.

EDWARD GRUCELA (Górale Nadpopradzcy) - wspaniały pedagog, animator, muzyk, rzeźbiarz, budowniczy instrumentów pasterskich. Zainteresowanie kulturą wyniósł z rodzinnego domu. Pierwsze instrumenty konstruował już jako młody chłopiec w warsztacie stolarskim ojca, co stało się  jego życiową pasją. Pracował jako nauczyciel w Niemcowej k/Piwnicznej-Zdroju, łącząc talent pedagogiczny z zamiłowaniem do muzyki, rzeźby i folkloru regionu. Jest założycielem Zespołu Regionalnego DOLINA POPRADU w Piwnicznej-Zdroju, gdzie pełnił funkcje instruktora tańca, akompaniatora, kierownika muzycznego i artystycznego. Zespół pod jego pieczą upowszechniał folklor górali nadpopradzkich zdobywając liczne nagrody na wielu prestiżowych festiwalach. Nie mniejszymi sukcesami szczyci się założona przez Edwarda Grucelę Rodzinna Muzyka Grucelów. Liczne osiągnięcia tych grup spowodowały, że zarówno zespół jak i kapela są laureatami Nagrody im. Oskara Kolbera. Edward Grucela, realizując ideę przekazu pokoleniowego, od lat kształci młode pokolenia muzykantów, z którymi przez lata odnosił sukcesy na różnych konkursach i przeglądach. Wciąż popularyzuje grę na wielu instrumentach pasterskich, piszczałkach, okarynach czy trombitach. Jest jednym z najdoskonalszych trombiciarzy w Małopolsce. Jego osiągnięcia, będące owocami pracy wychowawczej, nauczycielskiej, instruktorskiej, zapisane są w umysłach i sercach wielu pokoleń wychowanków.

TERESA JABŁOŃSKA - emerytowany dyrektor Muzeum Tatrzańskiego im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem. Organizatorka i współorganizatorka wielu wystaw, autorka kilkudziesięciu publikacji. Prawdziwy muzealnik, dla którego dbałość o dziedzictwo kulturowe jest pasją, sensem życia i źródłem radości. Wieloletnia historia pracy Pani Teresy Jabłońskiej pokazuje, że nie bała się trudnych przedsięwzięć, a przy tym podejmowane zadania wykonywała z sumiennością i prawdziwym zaangażowaniem. Pod Jej kierownictwem Muzeum Tatrzańskie wielokrotnie otrzymywało nagrody zespołowe w konkursach na Najciekawsze Wydarzenie Muzealne Roku Sybilla przyznawane przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Uczestniczyła w programie ochrony zabytków in situ, którego efektem jest „muzeum przestrzenne”, obejmujące zabytki budownictwa ludowego i architektury w Zakopanem, na Podhalu i na Spiszu. Uhonorowana w 2011 Srebrnym Medalem GLORIA ARTIS.

MARIA MAGDALENA KROH - z wykształcenia etnograf, emerytowany pracownik Sądeckiego Parku Etnograficznego, oddziału Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu. Jej intensywna praca terenowa dotyczyła badań na temat kultury ludowej wsi, zwłaszcza sądeckiej, ze szczególnym uwzględnieniem wnętrz domów i innych obiektów wiejskich, a także tradycyjnej obrzędowości. Jest współautorką ekspozycji skansenowskiej, autorką przewodników i prac dotyczących regionu, a zwłaszcza obrzędowości ludowej, kuratorem wystaw etnograficznych i historycznych. Jej aktywność w ostatnich latach koncentruje się na opracowaniu publikacji książkowych poświęconych tradycyjnym zwyczajom i obrzędom, głównie regionu Lachów Sądeckich. Od lat współpracuje z Małopolskim Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu w charakterze jurora, konsultanta i wykładowcy. Niezwykle zasłużony dla Małopolski i aktywny etnograf.

ANIELA KRUPCZYŃSKA (Pieniny) - instruktor, choreograf zespołów ludowych, wieloletni kierownik zespołu regionalnego im. Jana Malinowskiego w Szczawnicy. Swoją pracą i zdolnościami interpersonalnymi doprowadziła do doskonałej formy zespołu, wprowadzając do jego repertuaru melodie, tańce, zwyczaje i obrzędy zebrane w terenie od najstarszych mieszkańców okolic Szczawnicy. Skompletowała oryginalne stroje ludowe, a na ich podstawie szyte były dla zespołu repliki, z autentycznym krojem, wzorami haftu i kolorami. Na łamach prasy m.in. lokalnego Miesięcznika Wiadomości Szczawnickich Z doliny Grajcarka prezentowała historię regionu, zespołu oraz popularyzowała obrzędy i zwyczaje ludowe górali pienińskich. W 2012r. ukazała się jej książka pt. Góralsko krew w tobie jaz ku samo grobie … opowiadająca o historii Zespołu.
Wciąż pracuje z zespołem, pielęgnuje kulturę ludową. Kultywuje rozpoczęty w 2001r. zwyczaj folklorystycznych muzyczno-poetyckich wieczorów zaduszkowych, poświęconych pamięci nieżyjących członków zespołu, poetów ludowych, muzykantów, flisaków, strażaków. Wielką zasługą jest również zbiór wiadomości etnograficznych, muzycznych, tanecznych z regionu górali pienińskich. W 2015 roku uhonorowana została nagrodą im. Oskara Kolberga.

KRYSTYNA KWAŚNIEWICZ - zaliczana jest do grona wybitnych polskich etnografów. Głównym jej zajęciem były badania teoretyczno-metodologiczne, które prowadziła przede wszystkim w Karpatach i na Ziemi Krakowskiej. Jej specjalnością badawczą są zwyczaje i obyczaje w polskiej kulturze, czego efektem była praca doktorska o tej tematyce. Owoce swoich aktywnych badań prezentowała na wielu konferencjach naukowych i seminariach, a także publikując 50 prac naukowych, z których kilka przetłumaczonych zostało na języki obce. Pracowała jako juror wielu znaczących imprez folklorystycznych, konsultant ważnych decyzji artystycznych, referent na konferencjach czy wykładowca na wieloletnich kursach i seminariach nauczycieli i instruktorów ruchu folklorystycznego, podejmowanych przez regionalne ośrodki kultury. Była wieloletnim współpracownikiem i kontynuatorem działań prof. Romana Reinfussa w dziedzinie etnografii Karpat. Niezaprzeczalna jest jej specjalistyczna wiedza i doświadczenie, które stawiają ją w poczet autorytetów w dziedzinie polskiej folklorystyki, a kilkudziesięcioletni dorobek naukowy to doskonałe źródło wiedzy, z którego mogą czerpać kolejne pokolenia folklorystów.

DOROTA MAJERCZYK (Górale Podhalańscy) - etnolog i badacz kultury, jest jedną z czołowych instruktorek zespołów regionalnych na Podhalu, niezwykle zaangażowaną animatorką życia kulturalnego. Ukończyła studia etnologiczne na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (filia w Cieszynie) oraz podyplomowe studia etnomuzykologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 2000 - 2004 pełniła funkcję dyrektora Gminnego Ośrodka Kultury w Poroninie. Zasiadała również w Radzie Miasta Rabka-Zdrój, gdzie obejmowała stanowisko wiceprzewodniczącej Komisji Kultury. W 2005 roku założyła Stowarzyszenie Miłośników Kultury Ludowej oraz Dziecięcy Zespół Regionalny MAJERANKI w Rabce-Zdroju. Zamiłowanie do folkloru umiejętnie łączy z doskonałym przygotowaniem teoretycznym, co przynosi doskonałe efekty w jej działalności. Jest Członkiem Polskiej Sekcji CIOFF oraz Wiceprezesem Polskiego Seminarium Etnomuzykologicznego w Warszawie. Ponadto pełni rolę członka jury w licznych konkursach i przeglądach folklorystycznych.

LUDWIK MŁYNARCZYK (Górale Orawscy) to muzykant orawski, regionalista, multiinstrumentalista grający na skrzypcach, listku, piszczałkach, społecznik. Od 1959 roku pracował w charakterze nauczyciela w Szkole Podstawowej w Kiczorach, aż do chwili przejścia na emeryturę. Osoba znana i popularyzująca kulturę Orawy na szeroką skalę. Pszczelarz, przepowiadacz pogody, nauczyciel wielu pokoleń muzykantów - autorytet w tej kwestii. Założyciel dziecięcego zespołu folklorystycznego, kapeli HERÓDKI oraz własnej kapeli Ludwika Młynarczyka. Pomysłodawca i twórca I Święta Pasterskiego w Lipnicy Wielkiej - największej imprezy kulturalnej gminy Lipnica Wielka. Posiada wielkie zasługi społeczne jako sołtys i radny. Jest Prezesem Koła Pszczelarskiego w Jabłonce. (srebrna odznaka zostanie wręczona podczas benefisu L. Młynarczyka dnia 3 października w Jabłonce).

RYSZARD PORADOWSKI (Lachy) - dyrektor Zespołu Szkolno-Gimnazjalnego w Łabowej, wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Nowym Sączu, wieloletni radny Gminy Nawojowa, radny Powiatu Nowosądeckiego, zaangażowany społecznik, muzyk ludowy. Współzałożyciel Zespołu NAWOJOWIACY i wieloletni jego członek, przez kilka lat kierownik jego kapeli. Przez 9 lat prowadził szkółkę muzykowania ludowego na klarnecie, jego uczniowie od wielu lat zasilają orkiestrę dętą i regionalne zespoły folklorystyczne. Jako nauczyciel w Zespole Szkół Rolniczych w Nawojowej propagował folklor i tradycje ludowe, wspierał młodych nauczycieli w podejmowaniu inicjatyw związanych z kulturą regionu, a jako juror oceniał organizowane w niej przeglądy kulturalne. Pracując jako członek Zarządu Powiatu Nowosądeckiego, przyczynił się także do dokonania szeregu nagrań zespołów regionalnych jak również osób szczególnie uzdolnionych muzycznie w ramach fonoteki realizowanej przez Powiat Nowosądecki. Ryszard Poradowski, obejmując różne funkcje i angażując się na wielu polach działalności społeczno-kulturalnej, przyczynił się znacząco do zachowania, utrwalania i popularyzacji kultury regionalnej, co niewątpliwie zasługuje na wyróżnienie.

ROZALIA RAJNFUS (Górale Kamieniccy) - nauczyciel, regionalista, instruktor tańca, jedna z najbardziej zasłużonych osób dla kultury ludowej Górali Kamienickich. Założycielka zespołu regionalnego GORCE i dziecięcego zespołu regionalnego GRONICKI z Kamienicy. Jej zapał, inicjatywa, zdolności organizacyjne pozwoliły nie tylko przetrwać najcięższe chwile, ale także doprowadziły do rozwoju i rozkwitu zespołów, które nagradzane były prestiżowymi nagrodami podczas festiwali i konkursów folklorystycznych. Poza ciągłą pracą z zespołami regionalnymi przez wiele lat gromadziła stroje, instrumenty, repertuar pieśni i tańców ludowych. Jest to zasługa o nieocenionej wartości, gdyż bogaty materiał źródłowy został zebrany wśród miejscowej ludności, a następnie opracowany dla następnych pokoleń. Nadal pracuje z dziećmi i młodzieżą ucząc tańców i pieśni góralskich.

ZOFIA SKWARŁO (Lachy) - choreograf, folklorysta, absolwentka pierwszej edycji Studium Folklorystycznego, społecznik, animator kultury. Pracując w Małopolskim Centrum Kultury SOKÓŁ, była pomysłodawczynią i realizatorem kilku ważnych i do dziś kontynuowanych przedsięwzięć folklorystycznych o zasięgu regionalnym i ogólnopolskim. Tańczyła w zespole regionalnym SĄDECZANIE w Nowym Sączu, a w 1993 roku była jedną z inicjatorek powstania Zespołu Regionalnego NAWOJOWIACY w Nawojowej. Zespół pod jej kierownictwem był wielokrotnie nagradzany za programy muzyczno-taneczne, a przede wszystkim za widowiska obyczajowe. Sama Pani Zofia jest laureatką trzech indywidualnych nagród, dwóch na Festiwalu Górali Polskich w Żywcu za właściwy kierunek prowadzenia zespołu i jednej za reżyserię widowiska teatralnego na Przepatrzowinach Teatrów Regionalnych Małopolski w Czarnym Dunajcu. W latach 2011-2012 współpracowała z Zespołem Regionalnym im. Ludwika Mordarskiego LIMANOWIANIE z Limanowej. Jest propagatorką i pomysłodawczynią wielu inicjatyw aktywizujących środowisko Kół Gospodyń Wiejskich. Cały swój wolny czas poświęca działalności na rzecz kultury, która przez wiele lat łączyła się z wykonywaną pracą zawodową.

ALEKSANDRA SZURMIAK-BOGUCKA - jest jednym z najwybitniejszych etnomuzykologów w kraju, specjalizuje się w tradycyjnej kulturze muzycznej polskich Karpat i Podkarpacia. Była m. in. pracownikiem naukowym Instytutu sztuki PAN w Warszawie, Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie w Katedrze Historii Muzyki oraz przez 35 lat - pracownikiem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w Krakowie. Jako członek Krakowskiej Ekipy Regionalnej wraz z mężem Kazimierzem Boguckim w latach pięćdziesiątych dokonywała nagrań i zapisów tradycyjnego folkloru muzycznego (tak zwana Akcja Zbierania Folkloru Muzycznego). Wiele lat swojego życia poświęciła penetracji i badaniom terenowym ludowego dziedzictwa muzycznego poszczególnych grup etnograficznych głównie Polski południowej. Swoją ogromną wiedzą i doświadczeniem dzieliła się w licznych publikacjach, artykułach i opracowaniach, ale nade wszystko od wielu lat jest bezcennym wykładowcą i prelegentem dziesiątków konferencji i seminariów organizowanych przez różnego typu placówki i ośrodki kulturalno-oświatowe. Jest niekwestionowanym autorytetem nie tylko w gronie specjalistów zajmujących się tą dziedziną kultury, ale i dla młodego pokolenia miłośników tradycji muzycznych. Wciąż jest aktywnym i niezwykle ważnym członkiem wielu komisji ekspertów i rad artystycznych szczebla regionalnego, krajowego i międzynarodowego. Laureatka Nagrody im. O. Kolberga.

JÓZEF TOKARCZYK (Lachy Limanowskie) - założyciel i kierownik zespołu regionalnego SPOD KICEK z Mordarki, scenarzysta, choreograf, animator kultury. Zaangażował do pracy całą swoją rodzinę: ojca, rodzeństwo i dzieci oraz sąsiadów. Od roku 1990 trwa nieprzerwane pasmo sukcesów zespołu. W oparciu o przygotowaną przez wybitnego etnografa-kostiumologa, Zdzisława Szewczyka dokumentację, wykonał z własnych środków stroje ludowe dla członków grupy. Pisze scenariusze widowisk prezentowanych przez zespół w oparciu o własne wywiady i materiały zebrane w terenie, jest ich reżyserem. Z powodzeniem występuje w konkursach indywidualnych jako drużba weselny i gawędziarz. W wieku 62 lat nauczył się gry na heligonce i bierze udział w konkursach, zdobywając wysokie lokaty. Obecnie student czwartej edycji Studium Folklorystycznego prowadzonego przez Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu. Ambitna i twórcza postawa Józefa Tokarczyka oddziałuje nie tylko na prowadzony przez niego zespół, ale przyczynia się do aktywizowania szerszego środowiska w regionie.

STANISŁAWA TREBUNIA-STASZEL (Górale Podhalańscy) - etnolog, dr  nauk humanistycznych, pracuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ. Prowadzi zajęcia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (Filia w Bytomiu) oraz Podhalańskiej Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej. Zajmuje się kulturą ludową regionów karpackich, folklorem, strojem, ruchem regionalnym oraz współczesnymi procesami odnawiania wspólnot lokalnych i regionalnych. Jest autorką artykułów naukowych i popularnonaukowych oraz trzech publikacji książkowych: Śladami podhalańskiej mody (2007, 2010), Strój górali podhalańskich (2011), Z Nowego Targu do Kieżmarku. Stroje ludowe polsko-słowackiego pogranicza (2012, współautor: Ján Olejnik). Redaktor naczelna rocznika “Almanach Nowotarski”, wiceprezes Podhalańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz wiceprezes ds. kultury Związku Podhalan w Polsce. W latach 1991-1997 kierownik artystyczny Studenckiego Zespołu Góralskiego SKALNI. Od 1994 roku kierownik, a następnie dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem do 2014 roku. Autorka widowisk i programów regionalnych, reżyser oper góralskich „Naski Świat” oraz „Jan Paweł II na Podhalu” (akt II).Współpracowała z ks. prof. Józefem Tischnerem, m.in. przy wydaniu “Historii filozofii po góralsku”, oraz realizacji filmowego cyklu “Siedem grzechów głównych po góralsku”.

KRZYSZTOF TREBUNIA-TUTKA (Górale Podhalańscy) to architekt, muzyk, pedagog. Z urodzenia, poczucia tożsamości i zamiłowania - góral i zakopiańczyk, hołdujący tradycji i walczący o jej przetrwanie. Jako architekt zajmuje się modernizacją i rewaloryzacją zabytkowych obiektów drewnianych oraz projektowaniem stylowych obiektów w technologii zrębowej. Jako pedagog i nauczyciel, instruktor o specjalności: muzyka, taniec i śpiew podhalański, wykształcił ok. 250 muzykantów młodego pokolenia. W dziedzinie muzyki tradycyjnej - nagradzany wielokrotnie w konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych. To także twórca muzyki do filmów i prekursorskiego nurtu Nowej Muzyki Góralskiej, która jest kreatywną kontynuacją muzyki Skalnego Podhala i próbą ocalenia muzyki tradycyjnej dla przyszłych pokoleń. Autor cyklu publikacji wydanej przy współudziale MKiDN, dokumentującej muzykę, taniec, śpiew i instrumentarium pasterskie górali podhalańskich. Założyciel i lider rodzinnego zespołu Trebunie-Tutki, z którym otrzymał za swoją twórczość prestiżowy tytuł AMBASADOR POLSZCZYZNY przyznany przez Radę Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk.

MICHALINA WOJTAS - z wykształcenia pedagog, choreograf, tancerz, z zamiłowania folklorysta, jest niewątpliwie najwybitniejszym fachowcem od folkloru tanecznego regionu Lachów Sądeckich. Była instruktorem zespołu regionalnego SĄDECZANIE oraz wieloletnim choreografem i kierownikiem zespołu regionalnego LACHY z Nowego Sącza. Funkcję tę pełniła społecznie do roku 2003. Zespoły pod jej opieką odnosiły liczne sukcesy na krajowych i zagranicznych przeglądach i festiwalach. Społecznie pełniła funkcję kierownika pierwszej i drugiej edycji trzyletniego Studium Folklorystycznego w Nowym Sączu, była i jest wykładowcą wszystkich czterech jego edycji. Do chwili obecnej prowadzi zajęcia na 4-letnim Polonijnym Studium Choreograficznym w Rzeszowie oraz na Podyplomowym Studium Tańca przy Uniwersytecie Rzeszowskim. Zasiada także jako juror w komisjach artystycznych przeglądów i festiwali folklorystycznych. Jest członkiem i ekspertem Polskiej Sekcji C.I.O.F.F a także współautorem książek na temat tańca ludowego. Zawsze otwarta, chętnie służąca pomocą i radą, ze społecznikowskim zacięciem i pasją do tego co robi, jest wzorem dla młodego pokolenia folklorystów.

Odznaczeni Medalem POLONIA MINOR

KS. WŁADYSŁAW PILARCZYK (Górale Orawscy) - to działacz społeczny, niestrudzony animator przedsięwzięć kulturalnych i wydawniczych, organizator konferencji i spotkań regionalistów. Twórca i redaktor rocznika "Małopolska. Regiony - Regionalizmy - Małe Ojczyzny". W 1988 założył Towarzystwo Przyjaciół Orawy, był też inicjatorem powołania Małopolskiej Rady Regionalnych Towarzystw Kultury. Doprowadził do wydania szeregu publikacji związanych z terenem Orawy, promujących jego historię i kulturę oraz dokumentujących współczesność. W 2004 przekazał Gminnej Bibliotece Publicznej w Lipnicy Wielkiej swój księgozbiór (około 1400 pozycji), składający się z kolekcji książek, prasy i innych wydawnictw dotyczących Orawy, kultury ludowej, regionalizmu i historii Polski. Obecnie pełni funkcję Prezesa Towarzystwa Przyjaciół Orawy oraz przewodniczącego Małopolskiego Związku Regionalnych Towarzystw Kultury.