Muzyka jest wyrazem zarówno estetycznych jak i komunikacyjnych potrzeb człowieka. Bywa sztuką dla sztuki i sposobem porozumiewania się – między stworzeniami, przyrodą, Bogiem… Jest i zatem sztuką komunikacji.
Muzyka jest zawsze współczesna, nawet jeśli korzeniami sięga odległych wieków lub intencjami wybiega w przyszłość. Jako język może być jednak anachroniczna lub nieadekwatna do rzeczywistości.
To, jakim językiem się porozumiewamy, zależy od przestrzeni i czasu, w którym żyjemy, od ludzi jakich spotkamy, od wyborów subiektywnych i presji środowiska – od kultury, w jakiej wzrastaliśmy.
Muzyka może być rodzajem języka, którym posługujemy się lokalnie i globalnie, ale to czy się w nim „dogadamy”, zarówno w swoim mikro świecie, czy też ponad sferami, w których jesteśmy umocowani, zależy od wielu czynników.
Rozmawiajmy zatem o:
Muzyka jest zawsze współczesna, nawet jeśli korzeniami sięga odległych wieków lub intencjami wybiega w przyszłość. Jako język może być jednak anachroniczna lub nieadekwatna do rzeczywistości.
To, jakim językiem się porozumiewamy, zależy od przestrzeni i czasu, w którym żyjemy, od ludzi jakich spotkamy, od wyborów subiektywnych i presji środowiska – od kultury, w jakiej wzrastaliśmy.
Muzyka może być rodzajem języka, którym posługujemy się lokalnie i globalnie, ale to czy się w nim „dogadamy”, zarówno w swoim mikro świecie, czy też ponad sferami, w których jesteśmy umocowani, zależy od wielu czynników.
Rozmawiajmy zatem o:
- umiejętności posługiwania się własnym językiem (językiem muzycznym),
- rozumieniu jego wartości autotelicznej i w kontekście innych zjawisk kultury,
- świadomości dziedzictwa muzycznego i praktycznym dzieleniu się nim jako o najdoskonalszej ochronie,
- sztuce uaktualniania i ożywiania języka muzyki,
- umiejętności i chęci szukania wspólnoty z innymi językami…