Na kozią nutę...

Józef Broda - genialny multiinstrumentalista, budowniczy instrumentów ludowych, charyzmatyczny pedagog, emerytowany nauczyciel. Muzyki tradycyjnej uczył się od największych mistrzów swojego regionu, m.in. od Jana Kawuloka. Józef Broda gra przede wszystkim na instrumentach dętych – trombicie, gajdach, okarynie, piszczałkach, fujarze sałaskiej, a także skrzypcach. Podziw wzbudza grą na liściu. Zainteresowaniami wykracza daleko poza muzykę ludową. Często bierze udział w przeróżnych projektach muzycznych, z udziałem artystów profesjonalnych, jako solista czy muzyk sesyjny. Jest niezrównanym twórcą, animatorem i popularyzatorem tradycyjnej kultury. Prowadzi warsztaty muzyczne i obrzędowe jako teatr dla dzieci oraz zajęcia ze studentami i nauczycielami, gdzie uczy wsłuchiwania się w naturę. W latach 70. na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie prowadził warsztaty i wykłady monograficzne. W latach 2000-2004 na antenie I programu Polskiego Radia współtworzył "Źródełko" – audycję dla dzieci poświęconą folklorowi. Od 2004 w piśmie "Panorama Śląska" ukazywały się jego felietony pt. "Rozmowy z Brodą". Zbiór swoich myśli zawarł w książce "Łapanie Chwili" . Od 1992 r. związany jest z Międzynarodowym Festiwalem Dziecięcych Zespołów Regionalnych ŚWIĘTO DZIECI GÓR w Nowym Sączu jako reżyser koncertów i główny kreator niepowtarzalnego klimatu tego festiwalu.

PODCHALE

Jan Karpiel-Bułecka - muzyk, tancerz, gawędziarz, animator i popularyzator folkloru góralskiego, architekt - orędownik zachowania i kontynuacji regionalnego stylu podhalańskiego. Jest uznawany za najbardziej wszechstronnego artystę współczesnego Podhala, wybitnego znawcę góralskiej i karpackiej muzyki i tradycji. Pochodzi ze znanej i zasłużonej rodziny zakopiańskich artystów i budowniczych. Jego ojciec - Bolesław to słynny skrzypek prymista i zbieracz nut podhalańskich, laureat Nagrody im. Oskara Kolberga w 1997 r.; matka Zofia występowała w zakopiańskim zespole Klimka Bachledy. Jego pierwszym nauczycielem gry na skrzypcach był ojciec. Obecnie Jan Karpiel Bułecka jest uważany za jednego z najlepszych podhalańskich prymistów. Jest również multiinstrumentalistą, wirtuozem gry na instrumentach pasterskich regionu Podhala: dudach, piszczałkach pojedynczych, podwójnych, trombitach. Jest budowniczym tych instrumentów, przywracał je podhalańskiej tradycji, rekonstruując na podstawie egzemplarzy zachowanych w Muzeum Tatrzańskim i w zbiorach własnych.

Bartłomiej Koszarek - znany w całej Polsce etnolog, regionalista, muzykant i działacz. Pochodzi z bukowiańskiej rodziny o silnych tradycjach w dziedzinach artystycznej twórczości ludowej. Z wykształcenia jest etnologiem - ukończył studia na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie, a jego praca magisterska dotyczyła twórczości ludowej w Bukowinie Tatrzańskiej. Jest instruktorem śpiewu, tańca i gry na tradycyjnych podhalańskich instrumentach pasterskich, takich jak: skrzypce, złóbcoki, dudy podhalańskie czy piszczałki. Od wielu lat związany z Domem Ludowym w Bukowinie Tatrzańskiej, a od 2009 roku pełni funkcję dyrektora Bukowiańskiego Centrum Kultury „Dom Ludowy”.

Piotr Majerczyk „Tyrlity” od najmłodszych lat był członkiem dziecięcego zespołu „Harnasie, prowadzonego przez Jana Jędrola w Poroninie, następnie młodzieżowego zespołu „Budorze”, działającym przy Technikum Budownictwa Regionalnego w Zakopanem, oraz zespołu im. Bartusia Obrochty w Zakopanem. Instrumentalista ludowy. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku czternastu lat u Andrzeja Cudzicha Gondka z Poronina, następnie u Władysława Trebuni-Tutki z Białego Dunajca. Piotr Majerczyk należy do młodego pokolenia multiinstrumentalistów podhalańskich. Jego ulubionym instrumentem są skrzypce, ale oprócz nich grywa także na basach, altówce, złóbcokach, dudach podhalańskich, piszczałkach, heligonce i trembicie. Jest laureatem wielu konkursów i przeglądów. Piotr Majerczyk jest również budowniczym instrumentów. W swojej kolekcji posiada przez siebie wykonane skrzypce, złóbcoki oraz dudy podhalańskie.

Krzysztof Trebunia-Tutka - architekt, muzyk, pedagog. Z urodzenia i zamiłowania – góral i zakopiańczyk, hołdujący tradycji i walczący o jej przetrwanie. Jest absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, instruktorem l kl. o specjalności: muzyka, taniec i śpiew podhalański, nauczycielem dyplomowanym (od 1994 r. kształci młodzież w Tatrzańskim Centrum Kultury "Jutrzenka" w Zakopanem) oraz studentów PWZZ w Nowym Targu. Założyciel i lider rodzinnego zespołu Trebunie-Tutki, autor audycji radiowych i prelekcji i scenariuszy filmów na temat folkloru muzycznego, pomysłodawca i autor płyt z tradycyjną muzyką góralską, juror i konferansjer wielu festiwali folklorystycznych i folkowych, m.in. warszawskiego Festiwalu Folkowego Polskiego Radia - Nowa Tradycja. Twórca prekursorskiego nurtu Nowej Muzyki Góralskiej, która jest kreatywną kontynuacją muzyki Podhala i próbą ocalenia jej dla przyszłych pokoleń. Współpracuje z wybitnymi artystami z różnych stron świata: Adrianem Sherwoodem i Andrew Cronshaw z Wielkiej Brytanii, Twinkle Brothers z Jamajki, Ordo Sakhna z Kirgistanu, a ostatnio z Quintetem URMULI z Gruzji.

WIELKOPOLSKA

Romuald Jędraszak jest etatowym instruktorem wielkopolskiej gry na tradycyjnych instrumentach ludowych (dudy wielkopolskie, sierszeńki, skrzypce przewiązane) w Centrum Kultury „Zamek" w Poznaniu. Jest wychowankiem tejże placówki od 1971 r. Dzisiaj jest szefem tej najstarszej kapeli dudziarskiej w kraju, która nieprzerwanie istnieje od sezonu 1945/1946. Oprócz działalności w poznańskim CK „Zamek”, współpracuje także z zespołami folklorystycznymi regionu wielkopolski. Skuteczność i efektywność stosowanych tradycyjnych metod nauki oraz umiejętności pedagogiczne Romualda Jędraszaka pozwalają stworzyć kapelę dudziarską od podstaw (dudziarz – skrzypek; dotyczy to także solistów), która zazwyczaj już po roku – dwóch nauki jest gotowa uczestniczyć w festiwalach krajowych i zagranicznych, zdobywając tam pierwsze nagrody (Kościan, Bukówiec Grn., Kopanica, Zbąszyń, Poznań, Kazimierz nad Wisłą, Żywiec, Warszawa, a także Oravska Polhora, Slovenska Lupca czy Edynburg).

Jan Sylwester Prządka - multiinstrumentalista - kozioł, sierszenki, skrzypce, mazanki, klarnet Eb, mistrz i nauczyciel gry, animator kultury ludowej. Urodził się i mieszka w Zbąszyniu od 1958r. Jest uczniem mistrza Tomasza Śliwy, Zbigniewa Mańczaka (1968-1972) oraz swego ojca Czesława. Spadkobierca rodzinnych tradycji muzycznych. Talent i zapał do muzyki ludowej odziedziczył po ojcu Czesławie (1933 – 1990) – koźlarzu, klarneciście i uznanym  budowniczym kozłów i sierszenek, laureacie Nagrody im. Oskara Kolberga (1990), długoletnim nauczycielu klasy instrumentów ludowych PSM w Zbąszyniu. Zdobywca głównych nagród na Biesiadach Koźlarskich w Nądni i później w Zbąszyniu. W rodzinnej kapeli z ojcem i braćmi Lucjanem i Andrzejem, był także laureatem Ogólnopolskich Spotkań Rodzin Muzykujących we Wrocławiu  (1979-1983). Jest laureatem wielu festiwali przeglądów. Posiada bogate doświadczenie w grze na instrumentach ludowych, nabyte i kształtowane od najmłodszych lat przez mistrzów gry na koźle i skrzypcach. Swoją wiedzę i umiejętności chętnie przekazuje i zaszczepia młodemu pokoleniu ucząc w Państwowej Szkole Muzycznej I st. w Zbąszyniu w klasie instrumentów oraz ogniskach ludowych oraz Dąbrówce Wlkp., Podmoklach Małych i Nowym Kramsku. W ciągu roku organizuje dodatkowo warsztaty koźlarskie i Szkołę Mistrzów Tradycji w ramach Stowarzyszenia Muzyków Ludowych w Zbąszyniu, którego jest długoletnim działaczem, a od sierpnia 2011 roku Prezesem Zarządu. 

BESKID ŻYWIECKI 

Przemysław Ficek i Marcin Blachura czyli Kapela Blachury i Ficka
Kapelę tworzy dwóch przyjaciół, pasjonatów tradycyjnej muzyki żywieckiej, miłośników i budowniczych dud oraz rozmaitych instrumentów pasterskich, na co dzień toczących boje o ożywienie tradycji dudziarskich na Żywiecczyźnie. Inspirują się pieśniami i melodiami z terenu Jeleśni i okolic, muzykowaniem Kapeli Byrtków z Pewli Wielkiej, Mieczysława Kamińskiego z Przyborowa, zespołu Romanka z Sopotni Małej. Razem zdobyli Złote Żywieckie Serce na Festiwalu Folkloru Górali Polskich w Żywcu oraz I nagrodę na Turnieju Muzyków Prawdziwych w Szczecinie.

DUDY SZKOCKIE

Lindsay Davidson studiował w Reid School of Music na Uniwersytecie w Edynburgu i jest pierwszym w historii muzykiem, który uzyskał dyplom uniwersytecki w zakresie gry na dudach. Po dyplomie kontynuował studia nad kompozycją i komputerową syntezą dźwięku. Wkrótce potem rozpoczął działalność artystyczną i pedagogiczną, założył kilka zespołów muzycznych, a także szkołę gry na dudach, dla której opracował nowatorski program nauki na tym instrumencie, z czasem przyjęty przez wiele szkół i zespołów na całym świecie. Spod jego pióra wyszła również broszura dla kompozytorów o tym, jak pisać muzykę na dudy, książka o tym jak uczyć gry na dudach i wiele innych tytułów. Ważnym elementem pracy Lindsaya jest promocja muzyki dudziarskiej, a jego ambicją – przyczynienie się do tego, aby muzyka grana na dudach i tworzona z myślą o tym instrumencie została zaliczona w poczet muzyki poważnej i na stałe weszła do repertuarów filharmonii na całym świecie.