Kognitywistka, socjolożka, badaczka społeczna, nauczycielka tańca, performerka
Animatorka kultury, nauczycielka tańca, badaczka społeczna, performerka. Z wykształcenia kognitywistka i socjolożka (Uniwersytet Warszawski).
Popularyzatorka tańców tradycyjnych i folkowych, jej misją jest odświeżanie kultury ludowej i prezentowanie jej w nowym, nietuzinkowym ujęciu.
Od ponad 10 lat zgłębia świat europejskiego folku i polskich tańców tradycyjnych, uczy i tańczy także m.in. kontakt improwizację, taniec współczesny, tańce orientalne. W praktyce ruchu bliskie jej jest podejście somatyczne i inspirowane Body Mind Centering. W swojej pracy łączy różne techniki taneczne i eksploruje interdyscyplinarne podejście do ruchu. Interesuje ją doświadczanie tańca zarówno w formie użytkowej i w kontekście wspólnototwórczym, jak i praca z ciałem i ruchem także w ujęciu performatywnym.
Uczyła tańców tradycyjnych i improwizacji tanecznej w wielu miejscach w Polsce (m.in. Warszawa, Łódź, Wrocław, Kraków), na licznych festiwalach i taborach. Prowadziła warsztaty na zagranicznych festiwalach i rezydencjach tanecznych (Indie, Turcja, Hiszpania, Sycylia, Belgia, Holandia, Litwa, Czechy, Szwajcaria). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2025) w kategorii animacji kultury. Obecnie zajmuje się rekonstrukcją i popularyzacją dziedzictwa tradycyjnych polskich tańców grupowych.
Koordynatorka projektów kulturalnych i społecznych, organizowała jeden z największych festiwali balfolkowych w Polsce, Numinosum Festival, jest także matką współzałożycielką Chaty Numinosum, oddolnego warszawskiego centrum kultury.
Popularyzatorka tańców tradycyjnych i folkowych, jej misją jest odświeżanie kultury ludowej i prezentowanie jej w nowym, nietuzinkowym ujęciu.
Od ponad 10 lat zgłębia świat europejskiego folku i polskich tańców tradycyjnych, uczy i tańczy także m.in. kontakt improwizację, taniec współczesny, tańce orientalne. W praktyce ruchu bliskie jej jest podejście somatyczne i inspirowane Body Mind Centering. W swojej pracy łączy różne techniki taneczne i eksploruje interdyscyplinarne podejście do ruchu. Interesuje ją doświadczanie tańca zarówno w formie użytkowej i w kontekście wspólnototwórczym, jak i praca z ciałem i ruchem także w ujęciu performatywnym.
Uczyła tańców tradycyjnych i improwizacji tanecznej w wielu miejscach w Polsce (m.in. Warszawa, Łódź, Wrocław, Kraków), na licznych festiwalach i taborach. Prowadziła warsztaty na zagranicznych festiwalach i rezydencjach tanecznych (Indie, Turcja, Hiszpania, Sycylia, Belgia, Holandia, Litwa, Czechy, Szwajcaria). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2025) w kategorii animacji kultury. Obecnie zajmuje się rekonstrukcją i popularyzacją dziedzictwa tradycyjnych polskich tańców grupowych.
Koordynatorka projektów kulturalnych i społecznych, organizowała jeden z największych festiwali balfolkowych w Polsce, Numinosum Festival, jest także matką współzałożycielką Chaty Numinosum, oddolnego warszawskiego centrum kultury.